Malarstwo - obrazy wielkich mistrzów malarstwa
Obraz Pocałunek Gustava Klimta, czyli zaślubiny nieba z ziemią
Obraz Pocałunek Gustava Klimta ujmuje relację między kobietą a mężczyzną w wymiarze symbolicznym i kosmicznym.
Podobne podejście można odnaleźć u polskiego artysty Stefana Żechowskiego (zob. Polska sztuka erotyczna – Stefan Żechowski), czy też u współczesnego malarza brytyjskiego, Chrisa Ofili, który przy malowaniu dzieła The Holly Virgin Mary wykorzystał nie płatki złota, jak Gustav Klimt, lecz odchody słonia (zob. Matka Boska Ekologiczna, Częstochowska Czarna Madonna i Erzulie Dantor). No cóż, można tak, można inaczej.
Obraz Pocałunek Gustava Klimta, podobnie jak i inne jego dzieła, w szczególności rysunki, można poza tym zaliczyć do sztuki erotycznej. W tej dziedzinie poczesne miejsce zajmuje też inny austriacki artysta tworzący w stylu secesyjnym, Egon Schiele (zob. Seks i nagość na obrazach Egona Schiele). Malarstwo Klimta idzie jednak zdecydowanie w kierunku secesyjnej dekoracyjności, której u Egona Schiele raczej nie ma co szukać.
Obraz Pocałunek Gustava Klimta,1907-1908, olej na płótnie z wykorzystaniem płatków złota, 180 x 180 cm, Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu
Gustav Klimt: obrazy na płótnie
Obraz Pocałunek Gustava Klimta
Obraz Pocałunek Gustava Klimta – ogólny podział obrazu
Obraz Pocałunek Gustava Klimta można podzielić na trzy części: 1. brudno-złote tło, które można rozumieć jako niebo, 2. pokrytą kwiatami łąkę, zakończoną stromą skarpą, reprezentującą ziemię, 3. zlewającą się w jedną całość parę – mężczyznę i kobietę – symbolizującą połączenie nieba z ziemią.
Uzasadnieniem dla takiego ujęcia są motywy kwiatowe przenoszące się z łąki na kobietę, a z drugiej strony – prostokątne kształty widoczne na złotym niebie za plecami kobiety, choć w sposób mało wyraźny, które odnajdujemy, już jako zarysowane wyraziście i po części zamalowane na czarno, również na szacie mężczyzny.
Wynika z tego, po pierwsze, że po przeniesieniu na grunt ziemski to, co w niebie jest niewyraźne, uwyraźnia się i ukonkretnia. Po drugie zaś, że aspekt męski, związany z niebem, jest zero-jedynkowy (można by rzec, czarno-biały, gdyby nie fakt, że to, co odróżnione od czarnego jest raczej złociste niż białe) i kanciasty, a aspekt żeński, związany z ziemią – wielowartościowy, różnobarwny i opływowy.
Obraz Pocałunek Gustava Klimta – mężczyzna i kobieta jako symbole dwóch półkul mózgowych
W rezultacie całująca się para jest symbolicznym przedstawieniem dwóch półkul mózgowych, lewej, męskiej, związanej z abstrakcyjnym myśleniem, i prawej, żeńskiej, o charakterze intuicyjno-artystycznym. Charakterystyczne jest przy tym, że od strony męskiej całująca się złota para ma ostro zarysowaną granicę z łąką, a od strony kobiecej coś w rodzaju złotych gałązek z listkami wchodzi niby korzenie w obszar pokrytej różnobarwnymi kwiatami łąki i dzięki temu może jakby z niej czerpać.
Zwracają uwagę również stopy wraz z dolną połową łydek kobiety, wystające poza granicę złotego owalu otaczającego kobietę i mężczyznę. Znaczy to, że świadomość kobieca jest uziemiona, zachowuje kontakt z ziemią, podczas gdy świadomość mężczyzny, zamknięta w swoich własnych granicach i nie mająca kontaktu z ziemią, może ten kontakt uzyskać tylko pośrednio – poprzez kobietę.
Kobieta reprezentuje tu treść, a mężczyzna formę, która bez treści jest pusta. Ujmując ten stosunek od drugiej strony, można powiedzieć, że dla odmiany treść bez formy jest ślepa – kobieta ma zamknięte oczy, co bezpośrednio biorąc oznacza miłosną ekstazę, ale przy symbolicznym rozumieniu jest wskazówką, że sama treść bez formy też ma w sobie pewien brak.
Obraz Pocałunek Gustava Klimta – aktywność i pasywność postaci
Stroną aktywną w tej miłosnej scenie jest, bezpośrednio biorąc, przede wszystkim mężczyzna, to on przygarnia do siebie kobietę, a ona – na klęczkach – bez oporu się temu poddaje, chce być objęta i nawet przytrzymuje własnymi dłońmi dłonie mężczyzny, którymi obejmuje on jej szyję.
Akcja kobiety widoczna jest na bardziej subtelnym planie. W istocie bowiem to, co przedstawia obraz, wykracza poza rzeczywistość fizyczną – pokazuje również to, co dzieje się na poziomie eterycznym i astralnym. Inaczej mówiąc, ten złocisty owal, w którym widzimy mężczyznę i kobietę, to ich aura. Na poziomie fizycznym są oni, czego by nie robili zbliżając się do siebie cieleśnie, dwoma odrębnymi ciałami. Ale na subtelniejszym poziomie zaczynają już zlewać się w jedną całość – znajdują się we wspólnym owalu. Wprawdzie w aurze za plecami kobiety widzimy symbole żeńskie, a w aurze po stronie mężczyzny kanciaste kształty męskie, ale od góry są w ich aurze już tylko żeńskie koła i podobnie w pasie, który oplata biodra mężczyzny, i w sektorze na wysokości podbrzusza. Oznacza to jakby, że treść (kobieta) ogranicza formę (mężczyznę), oddziela ją od nieba i od samoistnego bytu dla siebie, przykuwa ją do siebie.
Obraz Pocałunek Gustava Klimta – rejon ciał i rejon głów
Widzimy jednak także odwrotne działanie – górną część sukni kobiety, czyli pas przechodzący przez jej ramię, pokrywają kwadraty. Interpretując to, należy zwrócić uwagę, że w cielesnym zbliżeniu mężczyzny i kobiety można odróżnić dwa rejony – zbliżenie ciał i zbliżenie samych tylko głów. Od strony zbliżenia ciał zaznacza się wpływ kobiety na mężczyznę, od strony zbliżenia głów – działanie mężczyzny na kobietę. Te dwie głowy są wyraźnie sobie przeciwstawione: jasny owal twarzy kobiety przylega do ciemnego koła utworzonego z włosów mężczyzny w wieńcu z zielonych liści. Można uznać, że ten wieniec jest elementem, który przechodzi z łąki – poprzez kobietę – na mężczyznę. Dla odmiany jej twarz jest w kręgu z kwiatów, tak jakby w świecie roślinnym zieleń liści miała charakter męski a wielobarwność kwiatów – żeński.
Istotne jest też, że dłonie mężczyzny obejmują kobiecą głowę. W rezultacie wyróżnione są na obrazie stopy kobiety, łączące ją z ziemią, i ręce mężczyzny obejmujące głowę kobiety. Znaczy do, że poprzez stopy jest ona pod wpływem ziemi, a poprzez głowę – pod wpływem nieba, którego reprezentantem jest mężczyzna.
Komentarze
- Nie znaleziono komentarzy
Szukaj na blogu
Kategorie
-
Malarstwo polskie
-
Malarstwo religijne
-
Prywatne życie arcydzieł BBC
-
Malarstwo wg nazwisk malarzy
-
Luis Falero
-
Salvador Dali
-
Leonardo da Vinci
-
Paul Gauguin
-
Rafael
-
Egon Schiele
-
Witkacy
-
Lukas Cranach Starszy
-
Max Ernst
-
Gustav Klimt
-
Michał Anioł
-
Sandro Botticelli
-
El Greco
-
Andrea Mantegna
-
Albrecht Dürer
-
Francisco Goya
-
Pablo Picasso
-
Francesco Hayez
-
Giotto
-
Berthommé de Saint André
-
Pietro Lorenzetti
-
Piero della Francesca
-
Andrea del Verrocchio
-
Tintoretto
-
Giorgione
-
Cima da Conegliano
-
Pietro Perugino
-
Giovanni di Paolo
-
Francis Bacon
-
Jacopo Bassano
-
Hieronim Bosch
-
Tycjan
-
Benjamin West
-
Fra Filippo Lippi
-
Edward Burne-Jones
-
Bartolomé Esteban Murillo
-
Peter Paul Rubens
-
Fra Angelico
-
Gentile da Fabriano
-
Domenico Ghirlandaio
-
-
Malarstwo współczesne
-
Słynne obrazy
-
Malarstwo historyczne
-
Malarstwo mitologiczne
Login to post a comment
Skomentuj jako gość