Hans Rudolf Giger, urodzony w 1940r. w Chur w Szwajcarii, to współczesny popkulturowy artysta malarz, rzeźbiarz, pisarz, mistyk, laureat Oscara w 1980 r. w kategorii „Najlepsze efekty wizualne” do filmu „Obcy- Ósmy pasażer Nostromo”. Do tego filmu Giger stworzył nie tylko postać tytułowego kosmity, zaprojektował również wygląd i wnętrze statków kosmicznych, a także drugiego kosmitę widocznego przez moment w filmie.

H.R. Giger mógłby rozpocząć opowiadanie historii stworzenia świata od słów: „na początku był biomechanoid…”. Jego twórczość określana jest często jako „biomechaniczna”, ponieważ doskonale opisuje XX stulecie jako okres wielkiego postępu technologicznego. Obrazy, grafiki i rzeźby H.R.Gigera ukazują, jak technika zniewoliła ludzkość, zmuszając ją do życia w symbiozie ze światem maszyn. Jego prace plastyczne przedstawiają potwory i demony, okrutny świat przyszłości, rozpad i destrukcję, nuklearne opady – świat beznadziei i alienacji, pozbawiony ludzi i żywego stworzenia, w którym królują bezduszne maszyny, wieżowce, plastik i stal.

H.R. Giger zmarł w wieku 74 lat na skutek powikłań po upadku we własnym domu. W ostatnich miesiącach swego życia wielokrotnie mówił przyjaciołom, że ma dosyć życia i chce umrzeć.

Polecam stronę internetową HR Gigera.

Wracając do Gigera i Beksińskiego. Podobieństwa w twórczości obu malarzy są oczywiste, w sumie Giger to dla Szwajcarów taki malarz jak dla nas Beksiński. Obaj uwielbiają zniszczenie i destrukty, Giger w jednym z wywiadów powiedział zresztą, że „życie zdominowane jest przez seks i śmierć”. Giger też żyje w świecie swoich wewnętrznych demonów i penetruje obszary nieświadomości, do których większość z nas boi się zaglądać. Seks i śmierć zawsze idą w parze i zmagają się ze sobą jako eros i thanatos. Ulubione motywy Gigera to obrazy narodzin i śmierci, sadomasochistycznej i perwersyjnej seksualności, niszczące embriony, prezerwatywy z głowami noworodków, motywy pornograficzne, tortury, przemoc, wydzieliny cielesne, obrazoburcze przedstawianie symboli religijnych.

Niepokojące, pełne beznadziei i apatii obrazy Gigera przywodzą na myśl obrazy Salvadora Dali(którego zresztą Giger znał osobiście), Hieronima Bosha czy Pietera Bruegela. Styl Gigera niepokoi, wzbudza lęk, pokazuje człowieka jako istotę bezwolną nękaną strachami i uwikłaną w związki, których sam nie rozumie. Giger przez całe życie bał się śmierci i popadnięcia w obłęd i – jak sam mówił, podobnie jak Beksiński – jego sztuka to ratunek przed śmiercią i obłędem, ucieczka przed koszmarami sennymi, które go dręczą w nocy. W dzień te nocne koszmary i wizje senne przenosił na obrazy w formie skondensowych symboli i metafor.

H.R. Giger, którego styl wziął początek z klasycznego surrealizmu, jest nazywany nie tylko współczesnym Hieronimem Boschem czy Pieterem Bruegelem dwudziestego wieku, ale także bezczelnym prowokatorem i tanim skandalistą. Nawiasem mówiąc pierwsza żona / partnerka Gigera popełniła samobójstwo, a dom Gigera Zurychu, z którego niechętnie się rusza, przypomina pandemonium czy kryptę – pomalowane na ciemno ściany i drzwi, wszędzie czaszki, krucyfiksy ustawione do góry nogami, demoniczne rzeźby zdobią korytarze i toalety itp.

Giger, tniesz moją tkankę na cienkie, mikroskopijne plasterki i pokazujesz ją światu. Giger, golisz części mojego mózgu i przyklejasz jeszcze pulsujące cząstki na swoje płótna. Giger, jesteś obcym czającym się w moim ciele, składającym swoje cudowne, futurystyczne jajka. Jesteś owinięty jedwabnymi nićmi z kokonu larwy i przebiłeś tunel w głąb mojego gruczołu mądrości. Giger, widzisz więcej niż my udomowione ssaki z rzędu naczelnych. Czy należysz do jakiegoś superinteligentnego gatunku?

Fragment książki "HR Giger", wydawnictwo Taschen.

Robi nam zdjęcia na osiem miesięcy przed naszymi narodzinami. Ginekologiczne krajobrazy. Wewnątrzmaciczne pocztówki. Giger cofa się nawet dalej, wpuszczając sondę do jądra naszej komórki […] Na tych obrazach widzimy siebie jako pełzające embriony, jako płody, larwy […] czekające na metamorfozę i powtórne narodzenie. Widzimy nasze miasta, nasze społeczeństwa pokazywane jako ule owadów, kolonie mrówek zamieszkałe przez pełzające larwalne istoty. Nas.

Fragment książki "HR Giger", wydawnictwo Taschen.

HR Giger, Mistrz i Małgorzata, akryl na papierze i desce, 100 x 70

Poniżej projekt „Obcego” do filmu „Obcy – ósmy pasażer Nostromo”.

Fragment obrazu Zdzisława Beksińskiego „Pełzająca śmierć”.

H.R. Giger na Youtube: 

https://youtu.be/EaxZn1dZUTI

Źródła: alienexplorations.blogspot.com, http://www.alienhive.pl/news/, http://alienexplorations.blogspot.com/2012/08/rezards-fifield-02-inspired-by-zdzisaw.html