Salvador Dali, Żywa martwa natura

Salvador Dali, Żywa martwa natura

Galeria Fine Art Express

Obraz Salvador Dali pt. Żywa martwa natura. 1956r. Olej na płótnie, oryginalne wymiary 125 x 160 cm.

Obraz „Żywa martwa natura” jest surrealistycznym potraktowaniem standardowego tematu malarskiego, na którym początkujący adepci malarstwa uczą się tego, że nie ważne jest, co się maluje, ale jak to się robi. Dali jest z pewnością wielki dzięki temu, jak maluje, ale przy tym zawsze jest dla niego ważne, a nawet najważniejsze to, co maluje. Podejmując błahy z zasady treściowo temat martwej natury, Dali zachowuje jego tradycyjne elementy, czyli ustawione na obrusie przedmioty – zazwyczaj owoce, warzywa, kwiaty, naczynia, sztućce – ale jednocześnie demaskuje fałsz takich obrazów. Po pierwsze obrus coś zakrywa – Dali pokazuje nam w sposób surrealistyczny, co się kryje za zewnętrznym zjawiskiem zmysłowym, które dla malarza jest tylko grą barw (mieniący się kolorami obrus). Chodzi mu chyba o wewnętrzną strukturę materii, o to, że składa się ona z jakichś cegiełek i ma związek z krzyżem jako symbolem wcielenia. Po drugie, kameralnie skomponowana martwa natura wyrywa fragment przestrzeni z szerszego kontekstu. Dali pokazuje nam więc w tle – po drugiej strony balkonowej balustrady jako sztucznej granicy – bezkresne morze łączące się na horyzoncie z niebem. Po trzecie, ustawiane ręką malarza obok siebie przedmioty (widać nawet tę rękę przy prawej krawędzi obrazu) stanowią – jako „martwa natura” – grupę utworzoną dość dowolnie. Dali pokazuje więc nam, że przedmioty te mają swoje własne życie – lewitują, nie pozostają w miejscach, w których zostały postawione. Symbolem tej „wolności” przedmiotów jest jaskółka – przeciwstawiona ludzkiej dłoni.

Patrz również: Pablo Picasso obrazy na ścianę